من دلم میخواهد ...

خانه ای داشته باشم پر دوست ...
 کنج هر دیوارش ...

دوستانم بـنشینند آرام ...
 گل بگو گل بشنو ...
هر کسی میخواهد وارد خانه پر مهر و صفامان گردد ...
شرط وارد گشتن شستشوی دلهاست ...
شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست ...
 بر درش برگ گلی میکوبم ...

و به یادش با قلم سبز بهار ...
 مینویسم:ای یار خانه دوستی ما اینجاست ! ...
 تا که دیگر نگوید سهراب : خانه دوست کجاست ؟